Në një epokë ku imazhi dominon komunikimin dhe teknologjia ka transformuar mënyrën tonë të perceptimit, perceptimi ynë vizual nuk është më i lirë, por i kushtëzuar nga ekranet, algoritmet dhe inteligjenca artificiale. Këto faktorë krijojnë një realitet që nuk është gjithmonë një pasqyrim i drejtpërdrejtë i së vërtetës, por një version i përzgjedhur, i kuruar, i manipuluar ose i fragmentuar i saj. Në këtë kontekst, fotografia dokumentuese shpesh shihet si një mënyrë për të ruajtur një lidhje të drejtpërdrejtë me realitetin. Por a është vërtet kështu? “Kufijtë e Shikimit” është një sfidë për të eksploruar dhe tejkaluar këto kufizime, duke na ftuar të shohim përtej asaj që na serviret apo asaj që na duket e vetëkuptueshme.

Kjo thirrje u drejtohet fotografëve për të shqyrtuar shikimin jo si një akt pasiv të perceptimit, por si një ndërveprim kompleks midis subjektit, teknologjisë dhe interpretimit personal. Ku fillojnë dhe ku mbarojnë kufijtë e shikimit tonë? A janë ata fizikë – barriera të prekshme si objektet, që formësojnë mënyrën se si e përjetojmë hapësirën? Apo janë ata të padukshëm, më të thellë dhe të rrënjosur – si manipulimi mediatik, censura, paragjykimet sociale, apo mënyrat e kushtëzuara të të kuptuarit që burojnë nga përvoja dhe kultura jonë?

Në këtë kontekst, fotografia bëhet një mjet jo vetëm për të dokumentuar realitetin, por edhe për ta rishikuar atë, për të shtyrë përtej kufijve të dukshmërisë dhe për të zbuluar çfarë qëndron jashtë kornizës së zakonshme të shikimit.

“Kufijtë e Shikimit” është një ftesë për të vënë në pikëpyetje, për të eksploruar dhe për të sfiduar realitetin vizual në të gjitha dimensionet e tij.